where is human?

Bir kalabalık... Dünden, yarına kadar olan sürenin yirmi dört saatten fazla olduğunu düşünürsek... Bugün'den yarına kalan zamanı... Güzel geçiririz diye...

Eğer yolunuz Avrupa'ya düştüyse siz de Türkiye'den sıkılmış olmalısınız. Bu yolculuk insan vaktiyle 6 Nisan sabahı saat 10'da başlıyordu. İzmir...

GORICA'dayım.. Ülkenin en yüksek tepesinde! Burada insanın ufku açılıyor! Rüzgar, yeryüzüne yakın davranıyor! Kuşlar, yem istemiyorlar! Çok, sakin bir yer...

Çığlık atmadan sessizliği bulmak, karanlık bir mağaranın içindeki ışığa kavuşmak gibi.. Başım ağrıyor.. Karanlıkta oturmuş ışıktan uzaklaşmaya çalışıyorum.. Gözlerimi kapatmak...

Bu sene, elime ne aldıysam köpürdü... Corona içiyorum.. Şişeyi elime alıyorum, hop köpürüyor.. Deniz kenarındayım.. Ayaklarımı suya uzatıyorum, hop köpürüyor.....

Babam öldü benim!Süha yıldızım..Canımı fetheden adam..Kalbimin direği..Yelkenimin nefesi..Çok seviyordum onu! Çok seviyordum!Hep cennette yaşasın istedim.Durmadan ağlıyorum, durmadan.Bana, balıkları o öğretti.. Derinleri.. Mesafeleri.. Hücreleri..Korumayı..Kollamayı..İçimdeki ses...